''De maan en het vuur' is een hoogtepunt uit de 20ste-eeuwse Italiaanse literatuur.' - de Volkskrant

Vlak na de Tweede Wereldoorlog keert de naamloze verteller vanuit Californië terug naar zijn geboortestreek Piëmont. Misschien, denkt hij zelfs, zal hij zich hier opnieuw vestigen. In de twintig jaar dat hij weg was heeft hij fortuin gemaakt. Zijn Amerikaanse successen hebben de scherpte van zijn jeugdherinneringen echter niet weggenomen, toen hij als wees was overgeleverd aan de genade van een berooide boer. Met zijn enige vriend die nog in leven is, de arme Nuto, bezoekt hij de plekken uit zijn kindertijd. Terwijl hij door de wijngaarden, langs vijgenbomen en hazelnootstruiken loopt, begrijpt hij wat er in zijn geboortedorp is gebeurd tijdens de donkere jaren van het fascisme. Als hij hoort over de woeste oorlogsgeschiedenis – een verhaal van verraad en represailles – komt hij erachter dat het verleden nog steeds doorwerkt in het heden, en tussen hem en Nuto in is komen te staan.

'De maan en het vuur' is de laatste roman van Cesare Pavese, een tragisch maar lyrisch meesterwerk. Het is een verhaal dat de fascistische geschiedenis samenbrengt met de grote thema’s uit Paveseʼs werk: vriendschap, sensualiteit en het Italiaanse landschap.

Cesare Pavese (1908-1950) was een van de invloedrijkste Italiaanse schrijvers van de twintigste eeuw. Geboren in het Piemontese Santo Stefano Belbo, vertrok hij naar Turijn, waar hij samenwerkte met Natalia Ginzburg en Italo Calvino. Hij was dichter, romancier, vertaler, uitgever en criticus. Zijn imposante oeuvre leverde hem de Premio Strega op, Italië’s belangrijkste literatuurprijs. In 1935 werd hij opgepakt wegens antifascisme. In 1949 bereikte hij het hoogtepunt van zijn roem, maar een jaar later stapte hij uit het leven. Zijn laatste en grootste roman, 'De maan en het vuur', en de rest van zijn werk zijn in alle moderne talen uitgegeven.