Suzan Vajs Bauer

opsada potrajala pune četiri godine, Konstantinopolj je mogao morskim putem nesmetano da obnavlja neophodne zalihe te stoga uslovi za život ni u jednom trenutku nisu bili nepodnošljivi. Arabljanska mornarica izvela je 678. godine završni napad, ali su vizantijski brodovi odgovorili poznatom „grčkom vatrom“ koja je predstavljala hemijsku smesu izbacivanu kroz cevi koja je gorela čak i u dodiru s vodom

teme“ branili pripadnici jedinica koji su poticali s tog područja

monarhijom Severnjače“. Kako se navodi u delu Anali proleća i jeseni, vladar „vrši vlast na osnovu svoje vrline i stoga može biti upoređen sa zvezdom Severnjačom koja uvek zadržava svoje mesto i ka kojoj se uvek usmeravaju sve druge zvezde

predodređeni da vladaju, nazvani su Ši’at Ali, odnosno „Alijina družina“ ili šiiti

Godine 774. uzeo je i langobardsku tzv. Gvozdenu krunu

njegov devetogodišnji sin postao novi car pod imenom Konstantin VI. Dečakova majka obavljala je dužnost namesnice carskog prestola. Zvala se Irina

Karlo I Veliki bio je krunisan za cara i avgusta, dvema titulama koje su pripadale rimskim carevima – koje su iz perspektive vizantijskog dvora odavno bile prenete na Konstantinopolj

Bio je to onaj stepen moći koji mu je omogućavao da sebe postavi kao zaštitnika vere, garanta civilizacije i nosioca najviše svetovne vlasti u čitavom hrišćanskom svetu

Godine 802. njen ministar finansija izveo je državni udar protiv nje nakon čega je Irina bila zbačena s prestola. Primorao ju je da se povuče u manastir koji je ranije sama podigla da bi, umesto nje, uskoro bio krunisan kao car Nićifor

Carske jedinice stigle su 808. godine do doline reke Strume, u blizini bugarske granice