Шәкәрім Құдайбердіұлы

Арғы атам - Адам Ата, хақ пайғамбар,

Айрылып Хауа Анадан болыпты зар.

Дұғасын осы арада қабыл қылдың,

Бере көр тілегімді паруардігар!

Шығарма Ләйлә дертін жүрегімнен,

Айырма ғашық отын сүйегімнен.

Зарлатып өмірімде күйіп-жанғыз,

Өзімнің болды дейін тілегімнен.

Ләйләнің мен алмасам құрметті атын,

Көңіліме қатты бекіт махаббатын

Жаныңнан жанымды артық көргенім жоқ,

Екеуінің мойнына арқан салып,

Екі аттың құйрығына байлап алып,

«Матайлап» ұран салып шауып-шауып,

Өлтіріп бір төбеге қойды апарып.

Тастады бесігімен баласын да,

Өлді-өшті, оны ешкім ойламаса.

Біле ме біздің қазақ ғашық жайын,

Ұқсаңыз, білгенімше сипаттайын.

Ғашықтық - махаббаттың ең күштісі,

Жүрекке қатты орнығар басқан сайын.

Әркімде ондай ғашық жаралмайды,

Шын асыл көп халыққа таралмайды.

Мәжнүннің Ләйлә менен сыры қиын,

Еш адам байыбына бара алмайды.

Іздеген ғашық болып бес нәрсем бар,

Берейін атын атап, ұқсаңыздар:

Махаббат, ғаделет пен таза жүрек,

Бостандық, терең ғылым,- міне, осылар.

Қарағым! Мен өлді деп қайғы жеме,
Білемісің, жан өлмейді, өлер дене.
Келгенде амандаса бейітіме,
Сөзіңді айт тірідегі, өлді деме.
Құр денем білмесе де, жаным

Десеңіз жанға өлшеген жалғыз балам,
Кешіңдер қарызыңды, ата-анам!
Тілегім - өлерімде сүйме мені,
Мәжнүннен басқа жанға тәнім арам.

Маңымнан аулақ кетсін онда өзгелер.
Жетпей ме тірілікте бермегенің,
Денемді тым болмаса оңаша бер.
Басымда зарланғанда Мәжнүн келіп,
Шыға тұр қабірімді оған беріп.

Іздеген ғашық болып бес нәрсем бар,

Берейін атын атап, ұқсаңыздар:

Махаббат, ғаделет пен таза жүрек,

Бостандық, терең ғылым,- міне, осылар.

Жарамас сөз ұғуға сыртқы құлақ,