Бекзат

Үлкендер

ештеңені ешқашан өз беттерімен түсінбейді. Ал әр нәрсені үнемі ежіктеп

түсіндіре берген балаларды мезі етіп жібереді.

Біреудің бақытсыздығын күлкіге айналдырғанды кім

жақсы көрсін.

Біреудің бақытсыздығын күлкіге айналдырғанды кім

жақсы көрсін

Біреудің бақытсыздығын күлкіге айналдырғанды кім

жақсы көрсін

Үлкендер есеп-сандарды ұнатады. Сіз

оларға жаңа дос таптым десеңіз, олар ең басты нәрсе жайлы сұрамайды. Олар

сізден: «Досыңның даусы қандай екен? Ол қандай ойынды ұнатады?

Көбелектер жинай ма екен?» деп ешқашан сұрамайды. Үлкендер сізге: «Жасы

қаншада? Қанша ағайынды екен? Салмағы қанша? Әкесі қанша табады екен?»

деген сұрақтар қояды. Сонда ғана үлкендер ол адамды жақсы білеміз деп

ойлайды. Егерде сіз үлкен кісілерге: «Мен қызыл кірпіштен салынған әдемі үй

көрдім, терезесінде гүл өсіп, шатырдың үстінде көгершіндер ұшып жүр

десеңіз, олар сол үйді көз алдарына елестете алмайды. Сол үшін оларға былай

түсіндіру керек: «Мен жүз мың франк тұратын үйді көрдім». Сонда ғана олар:

«Қандай тамаша!» деп тамсанады.

Балалар үлкендерге мейірімділікпен қарап, олардың кемшіліктерін

кешіре білулері керек. Өмір дегеннің не екенін жақсы білетін біз, әрине,

нөмірлерге пысқырып та қарамаймыз!

Досты ұмытқан деген – көңілсіз нәрсе. Досы бар

адамдар аз. Мен де тек сандарға ғана қызығатын ересектерге ұқсап кетуім

мүмкін еді ғой. Солай болып кетпеу үшін, мен бір қорап түрлі-түсті

қарындаштар мен бояулар сатып алдым.

- Онда сен өзіңді-өзің соттайсың, - деп жауап берді патша. – Бұл өте қиын

нәрсе. Өзгені соттағанна гөрі өзіңді соттау қиынырақ. Егер сен өзіңді

дұрыстап соттай білсең, онда сенің нағыз даныщпан болғаның.

- Мен өзіме-өзім қайда болсам да баға бере аламын. Ол үшін мұнда тұрып

қажеті жоқ, - деді Кішкентай ханзада.