In deze bundel opent Mia Graf een wereld van verlangen en vrouwelijke stemmingen — rauw en zacht tegelijk, teder en onverbiddelijk. Haar verhalen zijn modern, intiem en sensueel, met een toon die niet vervalt in clichés of vulgariteit, maar die de lezer uitnodigt tot nabijheid, spanning en herkenning. Hier draait erotiek niet alleen om lichamen, maar om keuzes, kracht en het onstilbare verlangen naar vrijheid en verbinding.
In het titelverhaal ontmoeten we Rhea, een jonge vrouw die kiest voor een leven in discipline en dienstbaarheid. Het leger wordt haar fundament, haar uitweg uit een kwetsbaar bestaan. Maar juist daar, op verre kusten en in de strenge kaders van uniform en plicht, ontdekt ze dat verlangen zich niet laat beteugelen. Haar zorgvuldig opgebouwde muren beginnen te scheuren zodra nabijheid en aantrekkingskracht hun eigen taal beginnen te spreken.
Het leger ingaan was een gewaagde stap voor Rhea. Ze had haar hele jeugd gewerkt naar dit moment, zich voorgenomen geen ruimte te laten voor zwakte of afhankelijkheid. En toch — terwijl ze uit het raam keek naar het witte zand en de lichtblauwe zee die zich voor haar uitstrekte — voelde ze een warmte die niets met de zon te maken had. Haar lijf herinnerde haar eraan dat discipline en honger naar aanraking niet altijd in harmonie konden bestaan. Ze ademde diep in, alsof ze daarmee de gedachte kon verdringen, maar haar huid trilde bij de herinnering aan een blik die iets in haar had losgemaakt wat ze niet langer kon ontkennen.
Mia Graf schrijft verhalen die tintelen van spanning, waarin vrouwen zich niet alleen laten begeren maar ook zelf durven kiezen.
Want soms is verlangen sterker dan de regels die we onszelf opleggen — en wordt het lichaam de plek waar vrijheid begint.
