Құламерген

– Жоянмерген, жиенім,
Мына атты көр, – дейді.
Баласы ед Қулық биенің,
Алла жазды Дұлдашты.

Балдызын Маржан сұлу алғаннан соң,
Қайнында бес жыл уақыт өтті дейді.
Бір кезде мекендерін сағынған соң,

Бір ақыл Құламерген ойлайды енді,
– Атамның алтын сапты қылышын бер, – деп,
Шешеңнен соны сұрап жыла, – дейді.
Мұны естіп Жоян мерген жүріп кетті,
230. Барды да шешесіне зарлық етті.

скері дүйсенбі күн келсін, – дейді,
Қай жерде Құлагер ат көрсін, – дейді.
Қылышы шаншулы, аты сыртта тұрса,
Сол кезде келген әскер кірсін – дейді.
Байланса Құлагер ат босағаға,
Сүйеулі үйде тұрар қылышы да.
Ол кезде келген пенде құтылмайды,
Патша ұмытпасын мұны, сірә.

ар, – дейді, – бұл мұхитта Құламерген.
Гүләйім алтын шашты қатыны бар,

Бар менің жалғыз ұлым – Орақ батыр,

Шәрипа – жеті жасар бір қызы бар.
Гүләйім талай жаннан сұлу екен,
Қарасаң көркемдігі күн тұтылар.
Үш жаста Жоянмерген бір ұлы бар

Мұхиттың Казар деген аралында
Өнерпаз мергендікпен мекен еткен.

Гүләйім – алтын шашты қатыны бар,