БІРІНШІ БӨЛІМ
(Роман)
ТҰҢҒИЫҚТА
БІРІНШІ ТАРАУ
КЕЗДЕСУ
1
Ботагөз Бурабай көлінің нақ жар қабағына салынған, бір бөлмелі кішкене қарағай үйдің терезесінің алдындағы айнаға түрегеп қарап тұрып, иығынан аз-ақ төмен түсетін, толқынды бұйра қара шашын сүйріктей саусағымен біресе иығына, біресе алдына түсіріп желпіп, өз шашымен өзі ойнады. Шашын желкесіне қарай желпігенде, қарақаттай мөлдіреген қара кезін Көкшенің құшағына бөленген Бурабай көліне тігіп еді, бураның шудасындай желкілдеген толқын біресе жарды сүзіп, біресе кейін қайтып бұрқанып жатыр екен.
Көлдің бурадай буырқануы Ботагөздің қуанышты сезімін өзгертпеді. Ол біресе көлге, біресе айнаға қарап, көлдің толқынына еліктегендей, толқынды бұйра қара шашын бұрынғыдан да жиі желпи түсті.
Оның бұл тұрған қалпын ағасы Балтабектің әйелі Айбаладан басқа ешкім көрген жоқ. Айбала көлден алған екі шелек суды иығындағы иін ағашқа іліп, есігі ашық тұрған үйге еніп еді, айна алдында өз шашымен өзі ойнаған Ботагөзді көрді.
«Еркем, не ғып тұрсың?» – деп қала жаздаған Айбала, сүйікті көретін қайын сіңлісінің қуанышты сезімін бұзбайын дегендей, аузына келіп қалған сөзді ернімен бөгей қойды.
«Я, – деп ойлады, шелегін босағаға қойып, жүрісін сездірмей, ептеп басып далаға шыққан Айбала,– қуанатын жөні бар. Бала ғой. Бүгін сабағым басталады деген!»
«Қандай жігіттің бағы ашылып, маңдайы жарылып тұр екен, сені құшуға?»–деген ой Айбалаға келе беріп еді, Ботагөзді шын сүйетін жүрегі, балапандай жаңа ғана қанаттанып келе жатқан еркесін жігіттен қызғанды.
Айна есіктен бір қырын еді. Қуаныш толқынына сүңгігендіктен бе, болмаса аяғын жолбарыстай жұмсақ басып, жүрісін сездірмегендіктен бе, әйтеуір Айбаланың кіріп шыққанын Ботагөз сезген жоқ.
Өз денесіне, өз кескініне, өз шашына өзі сүйсінгендей болған Ботагөз телегей теңіздей толқып жатқан көлдің сырт жағына