Жәйіліп, бет-бетімен қарап жүрсе,
Бір адам өліп жатқан кез келеді.
Іздесіп алды-алдына жүрген шауып,
Өлді деп елі-жұрты қылған қауіп,
Бір жерде он бір кісі келе жатса,
Бір адам өліп жатқан алды тауып.
Айрылып патшасынан болды зарлы,
Табамын деп барша халқы көңіліне алды.
Сол кісінің ішінен бірге шыққан,
Қоңыр ала тай мінген тазша барды.
Тазша айтады: "ағалар, бәрің надан,
Жасымнан көріп едім бірталай жан.
Шыққыр көзім шықпаса мен таныдым,
Осы жатқан өліпті Сарыбай хан".
- Құлақ кәрі, бой кіші, ақыл дана,
Ту жығылса болмай ма қас масқара.
Жұрт иесі қаныма жара қылып,
Үйелменіңмен өртенгір тазша бала!
- Ойласам, он бір аға, пейілің тар,