ыңырси әндетіп, бұрын біз естімеген зарлы бір әуенді бастады. Басқа сөздерін жаттай алмасақ та, қайырмасын бірден қағып алдық.
Әскер боп тудым,
Белімді-ай будым.
Қайтейін, сұм фашиске
Қарсы-ай тудым-ай...
Екі-үш ауызын қайталағаннан кейін, қалтасынан орамалын алып, көзін сүртті. Біз оның жылап жатқанын енді байқадық.
− Әжібек-ай, баурым-ай, өмірің тек қуанышпен өтсін,- деді даусы жарықшақтана дірілдеп.- Әлгі жеңгеңді, Дүрияны шақырып келші. Мені жаны ауырып, күйзеліп жатыр деші...
Әжібек қасына мені ертіп алды да, екеуміз, әне-міне, дегенше