ерекше тағылық жайындықпен қалтырап қорқатын.
Мына түнде істеп кеткен зорлық, жуандықтан басқа ертеңгі күн осы дұспандар қорғансыз басын ең аяғы абақтыға шейін де аямастан апаратынын ойлағанда, Бақтығұл дүние тіршіліктің барлығын талақ ететіндей жиренішке жетті.
Бір өзінің басынан басқа барлық адам баласын тұтас кекті дұспан сияқты көріп, ерекше жек көріп: "Қырғын тапса екен. Апатқа ұшыраса екен. Үйелменімен өртеніп я жер жұтып кетсе екен", - дегендей уланған дұшпандық ниетіне кетті. Бірақ ол арманы болмайды. Ел көп, жау қалың, мықты. Енді басты амандау керек.