Адамның өмірін бір жапырақ қағазға тізіп, күн-күн сайын айырып, лақтырып тастап отырар тірліктің тұрлаусыздығы мен баяны жоқ өтпелілігіне өкпеледің не, өкпелемедің не — ешқандай күш тоқтата алмайтын салхар көш секілді, жасы жетіп қартайғандарды, ауру-сырқауларды соңына қалдырып, түсіп қалған буыншақ-түйіншек жүктеріне де қайрылмай, алладан сұрасаң да аялдамай ертеңіне — мүлдем белгісіз тұманды сонарына соза тартып аттана береді