Bir kadının kaderi… Ve bir çağın çalkantısı.
Christine Hoflehner, Avusturya’nın küçük bir kasabasında yaşam mücadelesi veren genç bir postane memuresidir. Kaderin beklenmedik cilvesiyle, kendisini İsviçre Alpleri’nin ışıltılı otellerinde, aristokrasinin sahte cennetinde bulur. Kısa süreliğine tattığı bu ihtişam, ona yeni bir isim, Christiane van Boolen kimliğini ve özgüven sarhoşluğunu getirir.
Ancak her sarhoşluk gibi, bu da acı bir uyanışla biter. Christine, geri döndüğünde artık eski hayatına sığamaz. Lüksün ve iltifatların bıraktığı boşlukla baş etmeye çalışırken, savaşın paramparça ettiği Ferdinand ile yolları kesişir. İkisini de hayata bağlayan tek şey, umutsuzlukları ve sisteme duydukları öfke olur.
Stefan Zweig, Değişim Rüzgarı’nda sınıf atlama hayallerinin, toplumsal uçurumların ve kimlik bunalımlarının sarsıcı anatomisini ortaya çıkarıyor. Lüks ile yoksulluk, umut ile çaresizlik arasındaki keskin uçurumda salınan Christine’in hikâyesi, yalnızca bireysel bir dram değil, bir dönemin ruh hâlinin de aynasıdır.
Ve belki de en dokunaklı olanı: Bu eser, Zweig’in bitiremeden ardında bıraktığı bir roman. Değişim Rüzgarı, yarım kalmış cümleleriyle bile tamamlanmış bir romanın gücünü taşıyor; çünkü Zweig’in kelimeleri, yarım kalmışlıkların dahi ne kadar derin, ne kadar insani olabileceğini kanıtlıyor.
Bitmemiş bir roman… Ama eksiksiz bir insanlık hikâyesi.
