Мадина Омарова

Сексеннен асқан әжесі морт сынды.

Қолымдағы стақанды қағып салдым.

Мәлләдесссс...

Тағы құйды. Содан кейін екінші стақанды Жәңгірге созды.

Мә, іше ғой.

Мен оған рұқсат бермеймін. Ол ішпейді.

Енем енді Жәңгірге қарады. Содан соң күлді.

Қатыныңнан қорқасың ба?

Мәселе қорыққан, қорықпағанда емес, біз келіскенбіз. Ол ішпейді.

Жалғыз келген жоқпын. Алмабек шалдың баласы екеуміз келдік, — деп шынымды айттым.

– Қай Алмабек?

– Иттері бар ше.

Апам ернін сылп еткізді.

– Оның баласы өліп қалмап па еді.

– Өлмей-ақ тірі. Бірге келдік деп тұрмын ғой.