Cemil Meriç

Akşam yine uyuyamadım. Dudaklarını düşündüm, göğsünü düşündüm.. Ve günler geçiyordu, bir parçamızı götürerek.. Ve biz fırtınaya tutulan birer gemiydik, dalgalar vuslata sürüklüyordu gemiyi, vuslata ve ölüme. Akşam yine uyuyamadım. Yaşamak beklemektir biliyorum, sevmek beklemektir. Şair, aşkı yaratan hasret diyor, ama biz ömür boyu beklemedik mi?