бізді бұл дүниеде Тағдыр атты теңізші құдды ана зәкір-қақпадай бұрап айналдырады.

Мінсіз батылдықтың асыл бейнесі біздің жанымызда, жанымыздың сайын тереңінде өмір сүреді, сондықтан, тіпті, сыртқы қадір-қасиеттен айырылу оған әсер ете алмайды; сөйтіп, сол асыл бейне ерлігінен бел кеткен адамды көргенде сансырап азап шегеді.

Кәрілік ұйқыны сүймейді; сірә, адамның өмірмен байланысы неғұрлым ұзағырақ болса, оған өлімді еске түсіретіннің бәрі соғұрлым қызықсыз болса керек.