Сәкен Сейфуллин

Сезгіш жүректің нәзік тамырлары шертіп қалса, үзіліп кететіндей күйге келіп, қатты бұралған домбыраның ішегіндей

Азырақ леп берсе, қозғалып, дыңылдап жылап жібергендей. Жата алмаймын. Отыра алмаймын. Бас, ақыл қалың тұманның құрсауында. Не көптің ішінде жоқ, не қалада жоқ. Адасқан, күллі дүниеде жалғыз қалған сияқты бір жанмын. Уһ! Жалғыздық

БІЛІМДІ СЫНШЫ МЕН ТЫРАҢ СЫНШЫ

Талдауы білімдінің сынға салып,

Шын жәрдем түзетуге сымға салып,

Білімді сын тура жөн сілтегенде,

Әуелейсін құлашты шыңға салып.

«Сыншымын!» деп, кей мақау тағады тек,

Шатасқандай нақ ізді жымға салып.

Білімге бай болғансып күлкі болад.

Әлін білмей есепті мыңға салып.

Мешел мәстек секілді тырбаңдайды,

Тарта алмайтын соқаны тыңға салып.

Көкше қоян секілді тыраңдайды,

Аяғын ала алмаған құмға салып.

Дариға, тыраң сыншы тыраңдаған!.

Сын шіркін қиын жол ғой бұраңдаған...

Оп-оңай өнер-білім ұстата ма,

Секілді жортқан түлкі бұлаңдаған

Сен үшін талай жерде құс боп ұштым,

Мойнымды «аққуым!» деп талай құштың.

Соны да ұмыттың ба, көктегі ұшқан,

Бар сезім, бар күйімді саған бердім,

«Жібек!» деп айдарымды талай өрдің.

Көк майса жаратылыс құшағыңда

Шіркін дос, өз сертіңді өзің неттің?

Ұмытып жолдастықты тастап кеттің!.

Сұр жорға ат, сүтті мама боз биені,

Соларды зиянкестер қалай қылды?..

Солардың бірі жауыр, бірі қатпа

Сонда, сен ақын досым, қайда жүрдің?

Көктегі алтын сәуле — айда жүрдің.

Тербеліп, өлеңдетіп, автомобиль —

Қызықты жұмсақ орын жайда жүрдің.

Міндің де, аэроплан ұшып жүрдің

Ішкі жау ішімізден жеп жатқанда,

«...Комбайн... трактор!..» — деп заулап жүрдің

Сендерді зиянкестер бүлдірген ғой

Сендерді пасық сұмдар бүлдірген ғой,

— Бір-бірін дұшпан мәз боп күлдірген ғой.

Өтірік мәліметтер жазып ылғи