Тахауи Ахтанов

«Адамның реніші тамшыдай жиналып, шарасынан асып төгілетін кез болады. Сол сияқты кісінің бір кездегі біреуге деген ықыласы жіңішкеріп барын, үзіліп кетеді.

еш нәрсе жоқ па, қалай? Әй, қайдам

Тас болып қат, ал бірақ адамға деген рахымыңнан айрылма. Үміт, сенім, керек болса махаббат деген де адамды ажалдан сақтайтын бойтұмар. Мен идеалист емеспін, бірақ сенім деген өте қажет нәрсе.

«Өлім деген не? Ол адамның жоқтыққа айналуы. Айталық «өмір жолының аяқталуы».

Жұқа қызғылт тепсініп тұратын қоңырқай жүзі, ай сәулесінен ақшылданып, мұнарланып тұр. Осы күңгірт мұнар әлі де құлпыра қоймай, бүрін жаңа аша бастаған гүлдей қатқылдау қыз өңін жұмсартып, үлкен қара көзін айқындай түседі. Ойы толқып тұрған Ержан тура қарауға жүрексінгендей, бірде қыз белін қапсыра қысқан жез тоғалы қайыс белбеуге, бірде жіңішке қыз саусақтары көрініп тұрған сұр шинельдің жең ұшына қарайды.

Қайғылы бала қатарынан бөлініп, бұрын көптің бірі болса, енді көптің көз тіккен, қабағын баққан қарасына айналады екен. Оның қасіретінің лебі төңірегін шарпып жүреді — ол келе жатқанда балалардың айқай-шуы, күлкісі тыйыла қалады. Осылай ащының арасында аузыда бір тиіп қалған тәттідей сәбидің қайғылы көңіліне мақтаныш енеді.

Қайғылы бала қатарынан бөлініп, бұрын көптің бірі болса, енді көптің көз тіккен, қабағын баққан қарасына айналады екен. Оның қасіретінің лебі төңірегін шарпып жүреді — ол келе жатқанда балалардың айқай-шуы, күлкісі тыйыла қалады. Осылай ащының арасында аузыда бір тиіп қалған тәттідей сәбидің қайғылы көңіліне мақтаныш енеді.

Қайғылы бала қатарынан бөлініп, бұрын көптің бірі болса, енді көптің көз тіккен, қабағын баққан қарасына айналады екен. Оның қасіретінің лебі төңірегін шарпып жүреді — ол келе жатқанда балалардың айқай-шуы, күлкісі тыйыла қалады. Осылай ащының арасында аузыда бір тиіп қалған тәттідей сәбидің қайғылы көңіліне мақтаныш енеді.

осы көппен бірге болғым келеді — сонда ойым да орнықтырақ, көңілім де тоғырақ болатынын білем.

«Әрбір жан иесінің жарық дүниеге осынша ана ғазабымен келетінін жұрт ойлай ме екен?» Бұл ой маған кейінірек келді. Ал, сол кезде әр сәті жылдан артық созылған қиналыс пен азаптан өзге еш нәрсені білген де, сезген де жоқпын