Батырлар жыры

Атқа мінді Алпамыс
Дәл он екі жасында,
Байбөрінің баласы,
Еркелеп өскен басында.
Құдай жалғыз, ол жалғыз,
Жолдасы жоқ қасында.
Бара жатып Алпамыс
Қапаланып жылайды.
880. Қайсар туған жас бала,
Қорлыққа қайтіп шыдайды.
– Есіктің алды шоңайна,
Жасағанша жалғызды
Жасамасаң болмай ма?
Осылай деп Алпамыс
Аттанды елдің шетіне.
Адам қарап бола ма
Арыстанның бетіне.
Бір ай жүріп арада,
890. Тайшық ханның ауылының
Жеткен екен шетіне.
Дем алыпты Алпамыс
Он бес күн жүріп бесінде.
Тайшық хан анда түс көрді,
Халқын жинап Тайшық хан
Сол уақытта сөйлейді.
– Менің түсім қағынды,
Қағынбаса не қылды?
Қызыл үлек буыршын
900. Өзіме тура шабынды.
Түс мәнісін таппадым,
Тістеп қашты бір төбет
Атамның күрзі шоқпарын.
Тауда да бар долана,
Айтқан сөзім оңа ма?
Жиделі Байсын елінде,
Қоңырат деген жерінде
Алпамыс атты жас берен
Атқа мінген бола ма?!
910. Осылай деп Тайшық хан
Бәріне бұйрық қылады.
Бас уәзір ханының
Бәрін түгел жинады.
Қол астындағы жанының,
Бәріне ақыл салады,
Тайшық хан естен танады.
“Түсірсек қолға ерді, – деп, –

 Ұл дегенге ұл, қыз дегенге қыз берді. Екеуміз құда болдық. Кәрілік қарсы келгенде, жігіттік желіп өткенде, елде үлкен мейрам тойлар бар. Қара қасқа ат мінсек, ат құйрығын шарт түйсек, қартайғанда көкбары, лаққа түссек қалай болар екен, –

Байсары бай туған құдасы Байбөріден көп қорлық, көп зорлық көрді.