Paulo Koelho

Mari nə danışdığını yaxşı bilirdi; xəstəliyi onu Viletə gətirənə qədər ömrünün qırx ilini hüquqşünas olmaqla keçirmişdi. Hələ karyerasının ilkin illərində məsum ədalət hissini itirmiş və qanunların problemləri həll etməsi üçün yox, münaqişələrin qeyri-müəyyən za­ma­nadək uzadılması üçün yaradıldığını anlamışdı.

Mən ona görə ağlayırdım, – Veronika dedi. – Mən o həbləri qəbul edəndə nifrət etdiyim insanı öl­dür­mək istəyirdim. Bilmirdim ki, içimdə digər Veronika­lar mövcuddur, o Veronikalar ki, mən onları sevə bi­lərdim.

Veronika monastırda kirayələdiyi otaqda dörd qutu dər­man içərək intihar etmək istəyir. Bu qərarını o, iki cür əsas­landırır. Birincisi, həyatındakı hər şeyin eyni olması və yaşlılıqdan qorxması. İkincisi, Veronika qəzet oxuyan, televiziya izləyən bir xanım olduğu üçün, dünyada baş verənlərdən xəbərdardır. Səhv hesab etdiyi şeylərə mü­da­xilə etmək üçün gücsüzlüyünü dərk edən Veronika inti­har­dan başqa çıxış yolu görmür.

Veronika monastırda kirayələdiyi otaqda dörd qutu dər­man içərək intihar etmək istəyir. Bu qərarını o, iki cür əsas­landırır. Birincisi, həyatındakı hər şeyin eyni olması və yaşlılıqdan qorxması. İkincisi, Veronika qəzet oxuyan, televiziya izləyən bir xanım olduğu üçün, dünyada baş verənlərdən xəbərdardır

“Görəsən, neçə dəqiqədən sonra?” –

İkincisi, Veronika qəzet oxuyan, televiziya izləyən bir xanım olduğu üçün, dünyada baş verənlərdən xəbərdardır.

Səhv hesab etdiyi şeylərə mü­da­xilə etmək üçün gücsüzlüyünü dərk edən Veronika inti­har­dan başqa çıxış yolu görmür.

“Yaradan varmı” sualına tezliklə cavab tapa­cağını düşünmək onu sevindirdi.

“Yaradan keçmişi, indini və gələcəyi biləndir”.

“Deməli, o, Veronikanın sonda özünü öldürəcəyini bil­məsinə baxmayaraq, onu bu dünyaya gətirmişdir və ona gorə də Veronikanın bu hərəkəti onu heyrət­lən­dirməyəcək”