Шырағым Сара, сендей тумас бала, Шежіре туармысың мұндай дана. Обалың Есімбек пен Тұрысбекке, Жігітің жөндеу екен ей бишара. Ел-жұртың қорықса керек көз жасыңнан, Қиып кеткім келмейді мен қасыңнан. Кемітер қай жеріңді дұшпан шіркін, Адамзат озар емес бір басыңнан. Жіберме Жиенқұлға шақыруды, Өнерсіз үйде білер аһ ұруды, Қайнайды зығырданым көргеннен соң, Алдырма бекер мұнда кәпіріңді. Білесің, Арғын— Найман тегіс затын, Алашқа шығып еді Біржан атым. Кісіге сен сықылды малын шашпай, Қазақ та қылады екен итті қатын. Дұшпаның жамандайды не деп сені,

Найманның асыранды бұлбұл құсы

Сараның айттырармын барлық шынын.