қалды. — Я, — деді сөзін сабақтап. — Солай, я. Айтайын дегенім мынау менің. Таңырқамай-ақ қой маған. Сол қалпындамын мен. Бірақ өзге біреу бар бойымда, содан қорқам мен, — ол соны сүйіп, мен сені жек көрмек болсам да, бұрынғымды ұмыта алмағамын. Мен емес ол. Қазір тұла бойым түгел өзіммін. Өлем енді, өлетінімді білемін, содан сұра оны. Қол-аяғым мен саусағымдағы зілгеуірлерді қазір де сезіп жатырмын. Мынау саусақтарым не деген дөкей десеңші! Бірақ ұзамай бәрі де бітеді оның... Кешірім ет сен, мүлде кешір! — Маған керегі жалғыз сол әне. Мен бір сұмдық жан өзім, бірақ

Қарапайым, жұпыны өмір кешсек те, қорқу - үрку дегенді білмейміз. Иә, сендердің таза тұратындарың рас, бірақ саудалары бірде оздырса, бірде тоздырады. "Саудада дос жоқ" деп халық тегін айтпаған. Кейде тіпті бүгін бай болсаң, ертең кедейленіп тақырға отырып қаласың. Ал, біздің шаруа тірлігі баянды: мұжықтың қолы қысқа болғанмен жолы ұзақ, байларша асып-тасып жатпасақ та, қарынымыз тоқ, уайымымыз жоқ, әйтеуір.

Оның үстіне бүл арада мәселе махаббаттың ақылға сыймайтындығында емес, адамның бірін-бірі жалықтыратындығында болса керек.