Қу соғыстың бесіктен беліміз шықпай жатқанда-ақ біздің жүрегімізге салған жарасы қаншама еді. Сол жараның тыртығы өмір бойы удай сыздап, жанға батып өтер-ау. Еш уақыт ұмытылмас. Асыр салар балғын шағымызда тағдыр біздің қабырғамызға да бар зілін салды ғой. Сонда да болса басқамыздан гөрі Аянға қатты батып еді. Тағдыр оған дегенде ештеңесін аямады.
Akyl Yerbolatova-Chabdarovaдәйексөз қалдырды2 жыл бұрын
Ауылға жаңа бір баланың келуі біз үшін нағыз мереке болатын. Әрқайсымыз оның көзіне түсіп қалуға тырысушы едік.
Өте әсерлі. Адамга ой саларлық. Өткен заманның өмірін, соғыстың салған ауыртпалығын, ең бастысы, кішкентай Аянның бір басына түскен қиыншылықтарын түсіндім.