Шұғаның белгісі

Жолдасым отыз-қырықтардың шамасындағы жер ортасы адам, сиректеу сақал, мұрты бар; қара бұжыр, күлімсіреп дөңгеленіп тұрған қара кезді, пішініне қарағанда бір түрлі сөйлемпаз адам секілді. Астында қойшылар мінген қаракер бесті, үсті-үстіне ұрып отырмаса кейін қалып қала береді.

«... Әуре боп неге біткен ажар-көрік,

Ішіңе от түсірдің қалқам керіп.

Гүлдену жас өмірде мақсұт боп ед,

Серттесіп, қол алысып, уәде беріп.

Жолына құрбан қып ем жан мен тәнді

«... Әуре боп неге біткен ажар-көрік,

Ішіңе от түсірдің қалқам керіп.

Гүлдену жас өмірде мақсұт боп ед,

Серттесіп, қол алысып, уәде беріп.

Жолына құрбан қып ем жан мен тәнді,

Дариға, айтылған серт болмай қалды.

Көре алмай ақтық минут дидарыңды,

Арманда жан тапсырған мен бір зарлы!

Хаты деп ақтық жазған ғашық жардың,

Есіңе ал, дұғаңа мен ынтызармын.

Қош, cay бол, ойнап-күліп жолығармыз,

Астында ақ туының пайғамбардың!..»