Tanrının Kırbacı Attila

Zihninde büyük bir planın taslağı şekilleniyordu: Tek bir Asyalı atlının dahi yabancı hizmetinde bulunmaması, tasarısının esaslarından biriydi.

Diğer rehinelerin gözlerini kamaştıran zenginlik ve görkem, onda nefret uyandırıyordu.

Tuna vadisinden birdenbire Roma’ya nakledilen Attila, sarayın içinde, kafese hapsedilmiş bir aslan gibi gezip dolaştı.

Hunların kovalayıp sürdükleri ve yerlerini zapt ettikleri halkın düştüğü korku, ona kuvvetin bahşettiği gururu, acizleri, zayıfları hakir görmeyi öğretti. Hunlar karşılarında düşman olmayıp barış içinde yaşamaya mecbur kaldıkları zaman, yırtıcı hayvan avıyla zaman geçirirlerdi

Hele atların gıdası olan otlara hürmet etmeyi, bir erdem bildi. Çünkü eğer insan atından mahrum olursa, kendi kuvvetinin en değerli yarısını kaybetmiş sayılırdı.

Hun boylarının, askerlerinin herhangi bir yerden geçişi yerel halk üzerinde öyle büyük bir korku ve dehşet etkisi yaratıyordu ki, onlar Hunların arkadan gelen silahsız fertlerine dahi büyük bir hürmet gösteriyorlardı.

Bu öyle bir ruh hâlidir ki, insana, her hangi bir işe başlamadan önce en uygun zamanı bekletir; bir engeli ortadan kaldırmak için zaman kaybetmektense, onun yanından dolaşmayı tercih ettirir.

Bir kum fırtınası ya da bir çığ ile mücadele edilemezdi ama bütün meyveleri tükenmeden bir bostanı kim terk ederdi ki?

Göçebeler hareketlerinde serbesttirler çünkü yalnızca doğanın kanunlarına tabidirler, ondan başka bir kural tanımazlar.

Göçebenin karşısına çıkan engeller, onun cesaretini ve zekâsını kuvvetlendirir;