Қамауда

Патша мен тұтқын тендігін.

Демін салып майда жел,

Құшақтап сүйіп төнімді:

Сүйгенімдей тербетіл

Жұбатты менің жанымды.

Отырмын күзет-қамауда

Дұшпаннан тәнім жеңілді.

Жеңе алмас бірақ еш пәнде

Асау еркін көңілді.

Терезеде отырып,

Сөйлесті көңілім елменен.

Болсада алыс қызыл күн,

Шұғыласын шашты алтындап.

Ғашығым менің — бостандық

Келді алдыма жарқылдап.

Терезеден өлшеусіз

Көрсетті қыр, кендігін,

Табиғатына дүниенің

Патша мен тұтқын

Тас үйдегі тұтқынды

Аяған адам жоқ болды.

Аяды бірақ табиғат,

Көңілім соған тоқ болды.

Терезенің алдына

Торғайлар кеп ән салды.

Ызғарлы қамау тас үйге

Күйлендіріп жан салды.

Даладан көгал жас иісін

Жіберді маған желменен.