Махаббат мұңы. Драма

Адамның реніші тамшыдай жиналып, шарасынан асып төгілетін кез болады. Сол сияқты кісінің бір кездегі біреуге деген ықыласы жіңішкеріп барын, үзіліп кетеді.

Сен менің өзімді көрсең,
Тұрысым осы менің,
Ал, мендегі ғаламат сезімді көрсең
Шошыр едің!..

Әркімнің бір көктемі болушы еді. Сенің де көктемің келген екен ғой, қалқам.

адамның өзінің қуаныш күні болады. Сол күні оның көкірегіне нұр құйылады.

Сен менің көңілімді түгел жайлап алдың. Енді арыла алатын емеспін. Иә, иә, сенен арылу үшін өзімді өртеп жібермесем болмайды.

Көкірегіңде нұр болса — дүние толған жыр болмақ.

Қызғалдақ қуып құмардан
Шығатын болдық құрбым-ау,
Далада бүгін нұр жауған,
Нұр жамылған қыр мынау.
Гүл де әсем мұнда көр міне,
Қап-қара мақпал түп де әсем,
Толқымай жатқан көлді де
Толқисың көріп мұнда сен...

арыстан айға шауып мерт болғанмен, баласы арыстанның етпей қоймас» деп Мұхтар Әуезов айтпақшы — шын ақын бәрібір өлең жазбай қоймайды.

Қорлықтан, мазақ пен табадан қорықпаған адам құдайдан да қорықпайды.

Әркімнің бір көктемі бар»

Қ у а н т а й. Менің пікірімді қайтесің, мен бу жағынан жұрдаймын ғой. Ал, енді ана өлеңі кітап боп шыққан ақын мақтағасын жақсы болу керек. Әр нәрсенің өз маманы бар ғой. Мен қайта ана баланың өлеңі шаруашылыққа қолайлы ма деп қалып едім, сөйтсем оны өлең емес дейді ғой. Өлең деген де қызық екен-ау: қызғалдақ, шүрегей үйрек, сазан бәрі өлең болады екен-ау

Сенің есіңде де қалмапты. Ол бір ерекше көктем болатын. Дала кеудесі жай теңселіп, рақаттана тыныс алып жатты. Қызғалдақтар күн нұрына шағылысып, өз көркіне өздері мәз болып жарқ-жұрқ етеді. Беткейдегі боздар да бірін-бірі қуып, жас қозыдай бұлтыңдап қыратқа өрлеп баратты. Жер бетіндегі тіршілік атаулының тосып мейрамының үстінен шығып, қызығып, құныға қарап қалып едім. Ең аяғы шіркей де бір түйір кеудесіне қуанышы сыймай дірілдеп ұшып жүрді. Шырқау биікте боз торғай шырылдайды. Оның тәтті әуелі алысқа шақырады. Табиғат бар сырып ашып, өз тілімен сөйлеп қоя берді. Дала тебіреніп ән салып тұрды.

Қ у a н т ай (күліп). Ә-ә, енді есіме

Қ у а н т а й - Сенің мұндай өнерің барын білген жоқ едім. Мынау өлеңді қашан жазып жүрсің?

Л ә з з а т. Есіңде ме, Қуантай, бұрнағы жылы көктемде екеуміз бір кездесіп едік қой.

Қ у а н т а й. Қызықсың-ау, Ләззат. Бұрнағы жылы каникулды мен түгел ауылда өткіздім. Күнде көрісіп жүрмедік пе. Оның қайсы кісінің есінде қалады

С а л и х а (жекіп). Жә? Ондайлар әншиін жоғарыдан мықты біреу мақтаса даурығын шыға келеді. Көп шуылдақтың сөзіне құлақ аспа. Ал, сенің өлеңің шынында да жақсы екен. Құттықтаймын. Тек, бақытсыз боласың ба деп қорқам.

Рақмет, бауырым, рақмет. Мұндай жақсы өлең оқымағаныма көп болып еді. Кәусар бұлақтай саф таза жыр екен. Ал, бауырларым, еншалла қателеспеспін, қазақ әдебиетін тағы бір тамаша ақынмен құттықтауларыңа болады

Ғажап.

Зер шашақ шығы тоғайдың,

Шашылғалы тур «әу» десең

Қай-қайдағы ыстық балдырған

Сағынышыңа от себер.

Шүрегей үйрек алдыңнан

Шүйкілдеп - ұшып кетсе егер.

Басайық бауырым ілгері.

Сазанды сайлар қайда екен.

Мынау сай сәби күндегі,

Қап-қара мақпал түп де әсем,

Толқымай жатқан көлді де

Толқисың көріп мұнда сен...

Мынау өлең ғой. Ал, бауырларым, нағыз өлең мұнда жатыр екен! (Ішкі толқынмен жиі іркіліп, ақырын оқи береді.)

Тау да әсем, жалтыр көк айдын,

Қауырсын қанат бау да әсем.

Байқайсыңдар ма, бауырларым... «Қауырсын қанат бау да әсем», «қауырсын қанат бау» деген неткен ғажап образ.

Қауырсын қанат бау да әсем,

Зер шашақ шығы тоғайдың

Дәу де болса осы дәптеріңіздің іші толғап өлең болар, бауырым. Қысылмаңыз оқылық. (Ләззаттың қолындағы дәптерді алады. Біраз үңіліп барып оқи бастайды.)

Бағила (Ләззатқа). Әнекей, саған тағы да қарады.

Осы көзқарасы құдай біледі тегін емес. Несіне бұға бересің, өлеңіңді көрсетсейші.

Л ә з з а т. Қой деймін, Бағила.

Мұхтар Әуезов айтпақшы — шын ақын бәрібір өлең жазбай қоймайды