Çocuk Bu İhmale Gelmez

Bu dönemde çocuk, bir anneye ya da anne yerine geçmiş kendine bakım sağlayan birinin varlığıyla yaşamını sürdürebilir.
Çocuk bu dönemde verilen her şeyi duyu organlarıyla almaktadır. Temel ihtiyaçları olan açlık, susuzluk, uyku ve temizlenme gibi görevleri zamanında tamamlayan bir anne için çocukta anne varlığının sürekliliği gelişmeye başlar. Başlangıçta annenin bakım ve korumasına bağlı olan çocuk gitgide anneye bağımlı olur. Bağlanma altıncı aydan itibaren başlar. Bağlanma o kadar kuvvetli hâle gelir ki anneden ayrılık bebek tarafından tolere edilemez ve bebek, ayrılık anksiyetesi dediğimiz bir bunalım içerisine girebilir.

Çocuğa “vücudun senindir koru”, “soyunup-giyinmede yalnızlık ilkesi”, “görülmemesi gereken yerlerin bilinci”, “tuvalette yalnızlık ilkesi”, “kimler duş aldırabilir”, “kimler özel bölgemi görebilir-göremez”, “mahremiyet” gibi—ilerleyen konularda daha detaylı anlatacağım—durumlarla ilgili bilinçler, daha küçük yaşlardan itibaren kazandırılmalıdır. Bu alışkanlıklar kazandırılmadığında çocuk cinsel açıdan ihmal edilmiş demektir.

babaya, erkek çocuk anneye bir yakınlık hisseder. Bu yakınlıklar diğer ebeveyn ile rekabete neden olabilir. Bu rekabet olumlu karşılandığı sürece bu dönem rahatlıkla atlatılabilir. Bunun normal olduğu anne ve babalar tarafından iyi bilinmeli ve bu şekilde davranılmalıdır.

Oyun döneminin en önemli problemlerinden biri de Oedipus ve Elektra karmaşalarıdır. Bunu daha anlaşılır kılmak için şöyle tarif edebiliriz: Bu dönemde kız çocuğu ba‍

Oral dönemde oluşan her sıkıntı bir çocukta, bağımlı kişilik yapısının oluşmasına neden olmaktadır.

Çünkü çocuk, ne ile muamele edilmişse onu öğrenecek ve tatbik edecektir.

Gelişim dediğimiz şey, belli bir sırayı izlemektedir. Gelişimde eski öğrenilenlerle yeni öğrenilen yetenekler kaynaşarak bir sentez oluşturmaktadır.

Çocuğu tanımak, çocuğun gelişim dönemlerini bilmekle mümkündür

Bunun için çocuğun ‘ruhsal-cinsel’ (psikoseksüel) ve ‘ruhsal-toplumsal’ (psikososyal) gelişim görevlerini detaylı öğrenmek gerekir.

Çocukları anlama yeteneğini kazanmak için, yetişkin bakışından uzak durmak gerekir. Bir yetişkinin isteğini elde etmek için ağlayıp sızlanması anormal karşılanır. Fakat iki-üç yaş çocuklarında isteğin elde edilmesi için sergilenen ağlama, sızlama davranışı gayet normaldir. Bir yetişkinin gece korkusu anormal kabul edilirken, çocuklarda gece korkusu normal kabul edilir.