Бір тамшы көздің жасындай

Қар жауып тұр мақтадай мамық қана,

“Қайғырма да, – дегендей, — қамықпа да”.

Біз де, алһамдулиллаһ, мұсылманбыз. Бірақ оның бірден-бір көркем көрінісі — діни этика баршамызда бар ма? Бар болса, неге Құдайдан қорықпаймыз?

Айтпақшы, түп атамызбен тұстас, төркіндес Түйе бар екен ғой! Иә, кәдімгі, көшпенді қазақтың көнбіс көлігі! Көнбістігімен қоса төзімділігін, шыдамдылығын айтсайшы?! Кезсең керуенге, мінсең серуенге жарайтын жануарың да осы Ойсылқара! Жүріс-тұрысы қай кездегі қазақтың да пошым-пішіміне, мінез-құлқына болым-болмысына бек жараса кетеді! Әсіресе, қазіргі бізге, біздің бүгінгі менталитетімізге... Өйткені... “Арқалағаны алтын болса да, Түйенің тамағы — тікен”. Бұл да қазекемнің өз сөзі, өзгенікі емес.