Кішкентай көрші

Бұл кішкентай қыз біздің көршіміздің қолына жақында ғана келді. Сонда да, ол осы маңайдағы тұрғындардың бәрімен көптен таныс, сыр мінез адамдай етене боп, араласып кетті. Оны бала да, үлкен де жақсы көрді. Демалыс күні бала біткеннің бәрі соның төңірегінен шықпайды. Оның білмейтін ойыны, таппайтын өнері жоқ: неше түрлі ойыншықтар жасайды, қағаздан сан алуан кестелер ояды.
Ал, оның үлкендермен араласуы да қызық. Бірін әке, бірін аға, бірін әже, бірін апалап салған жерден-ақ өзіне ұйытып алады. Олармен, қысылып-қымтырылмай, өзінің туған әкесіндей я шешесіндей еркелей, ешбір іркілмей сөйлеседі.
Жабығу, қамығу яки жатырқау, тосырқау дегендерді білмейтін, жүрегін тек қуаныш қана жайлаған бұл кішкентай жанға қарап еріксіз күлімсірейсің. Бойыңызды әлденендей көңілді ағын билеп те күлімсірейсің.
Бір ғажап тынымсыз жан. Оның бір минут дамыл тапқанын өз басым көрген емен. Жұмысынан қайтса пәтеріне келе салып я кесте тоқиды, я кітап оқиды, немесе үй жұмысымен айналысып кетеді. Әйтеуір қарап отыру деген онда бола бермейді. Және бір тамашасы: сол жүргеннің бәрінде ылғи өлеңдетеді де жүреді.