Hz. Ebubekir'den 111 Hayat Ölçüsü

“-Yâ Rasûlallah! Bana bâzı mübarek kelimeler öğretseniz de onları sabah-akşam okusam” dedi.

Allah Rasûlü (s.a.v) de:

“-«Gökleri ve yeri, görünen ve görünmeyen âlemleri yaratan Allah’ım! Ey her şeyin Rabbi ve sâhibi! Sen’den başka ilâh bulunmadığına kesinlikle şehâdet ederim. Nefsimin şerrinden, şeytanın şerrinden, onun Allah’a şirk koşmaya dâvet etmesinden Sana sığınırım» diye duâ et ve bunu sabahleyin, akşamleyin ve yatağına girdiğin zaman söyle!” buyurdular. (Ebû Dâvûd, Edeb 100-101/5067; Tirmizî, Deavât 14/3392)

Rasûlullah (s.a.v) birgün Uhud şehîdlerine uğradı ve:

“-Onların (îman ve sadâkatlerine) şehâdet ederim.” buyurdu.

Ebû Bekir (r.a):

“-Ey Allah’ın Rasûlü, biz onların kardeşleri değil miyiz? Onlar nasıl müslüman oldularsa biz de öyle müslüman olduk, onların cihâd ettiği gibi biz de cihâd ettik!” dedi.

Rasûl-i Ekrem Efendimiz şu cevâbı verdi:

“-Evet, (söylediğiniz husûslar doğru), ancak benden sonra ne gibi bid’atler çıkaracağınızı bilemiyorum.”

Hz. Ebû Bekir (r.a) ağladı, ağladı ve:

“-Yani biz Siz’den sonraya mı kalacağız yâ Rasûlallah?” (diye kederlendi). (Muvatta’, Cihâd, 32)

Çünkü Hz. Ebû Bekir (r.a)’in en büyük korkusu Rasûlullah (s.a.v)’den ayrı kalmaktı.

2. Efendimiz (s.a.v) son günlerinde Mescid’e açılan kapıları kapattırmış, Hz. Ali’nin kapısı açık kalmıştır,