De opbloei van de 18e-eeuwse Engelse roman werd onder meer ingeleid door het werk van Daniel Defoe (1660–1731). Naast honderden verhalen, artikelen en pamfletten schreef hij Robinson Crusoe en in 1722 de Voor— en Tegenspoeden van de Befaamde Moll Flanders. Hierin komt een bijna even eenzame, vrouwelijke Robinson aan het woord, die in de Londense (onder)wereld een niet aflatende strijd voert om financiële en sociale zekerheid. Vrouwen zonder geld en vrijwel zonder werk zijn aangewezen op de man: “Ik, verleid door de ergste van alle duivels, de armoede, maakte gebruik van wat men een knap gezicht noemde, om mijn noden te verlichten, en schoonheid tot een pooier van de ontucht te doen zijn.”
Molls strijd leidt tot twaalf jaar “hoererij”, vijf huwelijken, waarvan eenmaal met haar eigen broer, en tenslotte tot twaalf jaar stelen, gevangenschap in het beruchte Newgate, en deportatie naar Virginia, waar zij in de nieuwe wereld uiteindelijk tot welstand komt.
De levensbeschrijving van de vrouw die zo hartstochtelijk vecht voor een plaats in de nieuwe, rijke en zelfbewuste middenklasse, heeft een schitterend tijdsbeeld opgeleverd vol levenechte taferelen, en een verhaal dat ook nu nog meeslepend is door zijn wervelende dialogen en hoge tempo.
