Шындығына келсек, адам ақыр аяғында күнә жасауға дағдыланып алады, дәл осындай қараңғылыққа үйрене бастайды. Өмірде жасаған күнәларыңды мойындап, оған қайғырудың ұзақ уақытқа созылуы мен оның жаныңды жегідей жеуінен адам зіл басқандай күй кешеді, ал діни өмір де дәл осындай көңіл күйден арылуды басты мақсат етіп қояды.