Батыр ауылға түспей, өтіп бара жатқанда Назым үйден шығып, қарап тұр еді.
Енді айламен тоқтатпақ болып, жеңгелерін жиып, дереу жіп иіртіп, өрмек құрғызды. Өрмектің бір жақ шетін көлге жеткізіп, екінші жағын үйге тірей құрғызып, Қамбардың қайтар жолына жібек өрмек бөгеуіл салды. Тегешке қымыз құйғызып, тосып отырды.
Қамбар үйрек, қазды қара қасқа атқа теңдеп, көл жағалап қайтып келе жатып, жолында көлденең құрылған өрмекті көрді.
...Көрінеді Назымның Алдына өрмек құрғаны, Қамбар айтты өзіне: "Осыған көңілім бөлініп, Ұмытып кетсем жұртымды, Құдайдың, — деді, — ұрғаны!" Мәлім болды батырға, Өнер істеп Назым қыз Қыздырмақ үшін тұрғаны...
Қамбар қызға қарамай, өрмектен қара қасқа атты қарғытып өте шығады. Назым күйінгендіктен, өз өрмегін өзі қылышпен турап тастайды да, Қамбарға дауыстайды. Батыр атының мойнын бұрып қарағанда, Назым қыз:
Қайрылмай қайда барасың? Хан сүйекті Қамбар-ау! Қабағы қатып шаршапты, Қара қасқа аттың мойнында Өкпе, бауыр, жал бар-ау! Арызыма құлақ сал, Ақылың болса аңғар-ау! Шөлдесең сусын ішсейші, Біздің үйге түссейші, Қайнатұлы шай бар-ау! Сары аяқта бал бар-ау! Жатып, тұрып кетуге Күткендей бізде жай бар-ау! — дейді. Бұған Қамбар:
...Аш бөрідей жалақтап,