"Әр жүректің түбінде ақауы бары" рас... Бірақ жастыққа тән – ізгі арман мақсат ұмытылмауы керек! Уайым деген – у. Ол өзіңді де, өзгені де улатуы мүмкін! Сонатаң тула бойы тұнып тұрған сарыуайым екен, бұл болмайды! Қара басқа қайғы қандай жау болса, пессимизм искусствоға сондай жау. Онымен уланған таланттың болашағы екіталай...

Қатыгез қайсыбір сағатта

Өмірді келеді тастағың.

Сонда да үмітті жоғалтпа

Қаралы күндерден қашпағын.

Сабыр ет, тоқтау қыл, шеше біл,

Тағдырың ұлы оғын жолдаса.

Өзің-ақ ойлашы, несі өмір

Қуаныш, қайғысы болмаса.

Қай жерде тіршілік өмір бар,

Сол жерде қуаныш, қайғы да.

Болса да алдың - құз, артың - жар,

Төзе біл, өмір сүр, айныма

НИКОЛАЙ ТИХОНОВ
МАРОК АРОНСОНҒА
Альпинист еді, төсекте өліп барады,
Есін бір жиса, елестеп таулар қалады.
Неліктен оны тастады доптай ұшырған
Жыға алмай қойды Хан Тәңірдің бораны.
Өлім мен өмір жатқан бір сәтте қағысып,
Жететін бе еді дертінің бозғыл шаңы ұшып.
Көшкін боп келіп өмірге деген ынтық құс
Жететін бе еді алдына оның тағы ұшып.
Кешіргін мені, ажалды айттым қаусаған,
Жан едің жайсаң жауқазын өмірді аңсаған!
Қарсы алып тауды, қатыгез таңды сүюші ең,
Тоныңды жапқан тозаңдай еді қар саған.
Қияны кезіп, адымдап мен де басқанда,
Жалтырап жатты қар ма әлде құж-құж тастар ма?
Шетсіз де шексіз көсіліп жатқан бір тыныш