Аққудың айрылуы

өсімді ашып жібек желге,

Рахатына батушы ем.

Келуші едім анда-санда

Саясатсыз тұрмысқа;

Біраз тыныштық беріп жанға,

Демалуға — тынысқа.

Бір күн ерте айна көлдің

Күйін тыңдап, жағалап;

Бір ғажабын және көрдім,

Қарап жатып жағада.

Кең айнадан өзін көріп,

Құстар билеп, ойнайды:

Су түбінен маржан теріп,

Сүңгіп терең бойлайды.

Көлді қорып, байғұс қызғыш

Қыңқылдайды жағалап:

Қанатымен жерді сызғыш,

Төңкеріліп сабалап.

Тау құдірет қалықтайды.

Қақсап, жырлап, зарлайды;