Оралхан Бокей. Аспирант кыздын тракторшы жігіті

Бір-бірімізді тек өлген соң ғана жақсы көріп, батыл мақтай аламыз.

Мен өзім бұл өмірге жылап келгем,

Айқайлап, несібемді сұрап келгем.

Арманның асау аты меңкіп жықса,

Кінәлап өз басымды жылап кетем.

Сағынам кейбір кезде мұң шіркінді,

Ыстық деп кім ойлаған бұл шіркінді,

Бастауы бақытымның болармысың,

Апырым-ау, көзге неге жас іркілді.

Жас керек бойдың cepгіп өсеріне,

Жас керек қайғы деген есеріңе,

Жас тілейді қуаныш сынды құрбымдағы,

Дес бермей ойсыз күлкі өсегіне.

Қателікті мойындататын адам емес, уақыт екен.

Мен өзім бұл өмірге жылап келгем,

Айқайлап, несібемді сұрап келгем.

Арманның асау аты меңкіп жықса,

Кінәлап өз басымды жылап кетем.

Сағынам кейбір кезде мұң шіркінді,

Ыстық деп кім ойлаған бұл шіркінді,

Бастауы бақытымның болармысың,

Апырым-ау, көзге неге жас іркілді.

Жас керек бойдың cepгіп өсеріне,

Жас керек қайғы деген есеріңе,

Жас тілейді қуаныш сынды құрбымдағы,

Дес бермей ойсыз күлкі өсегіне.

Қалқашым-ау,

Бейбіт күнде шайнасаң тас та жақсы,

Бейбіт күнде жыласаң жас та жақсы.

Музыка дегеніміз — жүректің қуанышы мен мұңы ғой.

Біз тым-тым тоқ көңіл, мамыражаймыз. Арамызда қаншама көп жақсы адамдар жүр. Қайтейік, байқай бермейміз, тіпті біле тұра менсінбей қоямыз. Бір-бірімізді тек өлген соң ғана жақсы көріп, батыл мақтай аламыз

Өмір дегеніміз — тынбастан алға ұмтылу ғана ма? Жо-жоқ, өмір дегеніміз — өткенді ауық-ауық еске алу да. Кешегі дегеніміз — ертеңгі. Біз көп нәрсені көргенде ғана еске аламыз, ал еске алған сайын көруге құштарланбаймыз.

Біз билеп жүрміз. Адамның сыры алтын сандық екен-ау, сол сандықтың кілтін таба алмаймыз, таба алсақ та, ауыстырып, бірінікін екіншіге беріп қоя береміз. Сосын шатасамыз, мәңгі адасамыз. Тағдыр осы қылығымыз үшін миығынан күліп мазақтайды, талқысына салып, тәубаға келтіреді.

— Айтыңызшы,— деді баяу үнмен,— сіз біреуді сүйіп көрдіңіз бе?

— Жоқ.

— Олай болса бақытсыз екенсіз

Кейде жалғызсырайсың, жалығасың, сонсоң, әйтеуір, біреуге сыр айтқың, хат жазғың келеді