Оралхан Бокей. Аспирант кыздын тракторшы жігіті

Шынында да, өз-өзіңнен бұдан бұрын ешқашан естімеген, еш жерден көрмеген әлденені сағынасың, сарыла күтесің; бәрі бар, бәрі жетеді, бірақ бір нәрсе жетпейтіндей; ол не? Өмір бақи білмейсіз; көзіңнің алды тұманданғандай буалдыр сағымға шомасыз да, мәңгі тыныш күйді аңсайсыз; бейне бір анаң алдына алып әлдилеп отырғандай, соншалық тәтті сезіммен бейуақ халді кешесіз; ешкімнің мазаламауын тілеп алыстан... тым-тым шыңыраудан талып жетер нәзік үнге жүрегіңізді тосасыз; ымырттанған қуанышты мұң қабыздап, іңір мезеттің жұмсақ шапағына шомылдырып, еркелетеді; дәл осы сәтте іштей жарылқанып, егілесіз, көзіңізден жас шығады.

қуыс- ау... Гайдн дегенді естігендеріңіз

Меніңше, ол аздап өзімшілдігін ескермегенде, жаман жігіт емес...

— Өзімшілдігін неге ескермейсіз?— деді Қалқаш жауап алғандай зеки сөйлеп.— Ең үлкен қателігіміз де осы — ең үлкен мінін ескермеу.