Оралхан Бокей. Бармысын, Махаббат

Қазір кез келген опасыздықты ақтап алар философия ойлап табылған кез.

«Қазақ прозасындағы жағымды, жағымсыз образдар арасындағы тартыстың өмір бақи бітіспейтін мәңгілік және бір-бірін жеңу, жеңе алмауы хақында».

Ыстық деп кім ойлаған бұл шіркінді.
Бастауы бақытымның болармысың,
Апыр-ау көзге неге жас іркілді.
Жас керек бойдың сергіп өсеріне,
Жас керек қайғы деген есеріңе.
Жас тілейді қуаныш-сынды құрбым-дағы,
Дес бермей ойсыз күлкі есегіне. Қалқашым-ау,
Бейбіт күнде шайнасаң тас та жақсы,
Бейбіт күнде жыласаң, жас та жақсы.