Хан Кене

Кене, Байұзақ, Бұғыбай, Науан, Сыпатай, Рүстем от

Науан. Онан соң?
Бұғыбай. Онан соң бұзылғалы, жауға қосылғалы жүрген сезікті жандар бар. Бүгінгі күнде өзі бой көрсетіп жаулыққа шыққанша тимеу керек еді. Аққошқар Сайдалыны шаптың.
Науан. Қамын жеп отырған елінің түрін көріңдер, тағы да?
Бұғыбай. Тағы да сондай елдің бірі Жаппас еді.
Науан. Е, соған кел. Ӏшіңді айт, ашынар болған жеріңе кел.
Бопай. Тоқтаймысың, Науан, енді жағаласпай! Баласың-ау әлі күнге.
Науан (кекесінмен иіліп). Алдияр, жаздым.
Бұғыбай. Осы жолы Жаппаста Алтыбайды ұстап алып, үстіне кәресин құйып өртеді.
Көшек. Ӏстесін Алтыбайға, обал жоқ. Атакеңді қайтесің.
Ержан. Тоқта, оның кінәсі мойнына түскен жоқ, дос ел емес пе. Жазалауға ерте еді (басын шайқап.) Бекерлік екен.
Бұғыбай. Алтыбай өлген соң Жанғабыл деген інісі: біз аз кісімен оқшау жатқанымызда жүз жігіт ертіп келіп жекпе-жек қылып қырғын бастаймын деп кеп асқақ сөз айтты. Шығамын деп еді, Науанның өзін де шығартпай қойдым. Ат-тонын алғызып кетіп, ана ашынып тұрған неме төре атына дақ сала ма деп.
Көшек. Енді қайтіп тоқтаттыңдар? Неге бермедіңдер

Жантөре. Хан! Не қылған хан-ау. Елдің шуы деген не? Ет пен терінің арасындағы, той үстінің бір желігі