«Періштедей тәнім таза, арым мөлдір көзімнен,
Перғауынның мазарындай мызғымайтын төзіммен.
Ант ішерде айтылатын сезіммен
Сүйіп едім...
Жылдар жылжып, айлар өтіп, ойсоқты боп күні–түні,
Нәр тамбаған нәзік гүлдей сауласа да үмітім,
Есім ауып, арымнан да, жарымнан да сескенбей,
Данышпанның жаны ашыған ақылыңа еш көнбей...
(«Жарымнан да?».. Сонда қалай? Әйелі болғаны ма? Яғни махаббаттың үйленуден да басқа түрі болғаны ғой...)
Өзгені ұқпас тас меңіреу тілін кескен үнсіздей,
Эшафотқа қарсы жүріп қасарысқан дінсіздей,
Кесірленіп сүйген едім мен сені..?
Сейіттің орысша да жазға